Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (18/11/2019)

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 18ης Οκτώβρη 2019 ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος, έθεσε εκτός ημερήσιας διάταξης τα εξής ζητήματα:

«Για τη στάση του δήμου στα δικαστήρια που έχουν προσφύγει οι εργαζόμενοι, πρέπει να είναι καθαρή η τοποθέτηση του δημοτικού συμβουλίου. Χρειάζεται με σαφήνεια να καταλήξουμε ώστε να εξασφαλίζεται ότι ο δήμος θα εκπροσωπείται στο δικαστήριο και ο εκπρόσωπός του θα στηρίζει το αίτημα των εργαζομένων που εργάστηκαν για ένα χρόνο, γιατί δεν πρόκειται για 8μηνα, αλλά για εργαζόμενους που δουλεύουν ένα χρόνο στο δήμο της Αθήνας μετά τις παρατάσεις.

Βάλαμε πριν από ένα μήνα το πρόβλημα του 42ου ΓΕΛ και του 4ου ΓΕΛ Αθήνας. Απάντηση από το δήμο δεν πήραμε. Όμως επειδή η Κ.Ο. του ΚΚΕ κατέθεσε και ερώτηση στη Βουλή, προσέξτε πώς απαντάει ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησής σας. Λέει λοιπόν ότι υπάρχει πρόγραμμα προϋπολογισμού 320 εκ. ευρώ για ανέγερση - επανάχρηση δημοτικών κτιρίων για να αξιοποιηθούν για ΓΕΛ, Επαγγελματικά Λύκεια, Ειδικά Σχολεία. Ο δήμος της Αθήνας δεν έχει καταθέσει ακόμα αίτημα στο υπουργείο Εσωτερικών για να αξιοποιηθεί αυτό το ποσό. Όπως, επίσης, ο δήμος της Αθήνας δεν έχει καταθέσει αίτημα για ένα άλλο πρόγραμμα που αφορά βελτίωση υποδομών πρωτοβάθμιας - δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για εξυπηρέτηση ΑμΕΑ σε σχολικές μονάδες. Και έχουμε βάλει τρεις φορές θέμα για το ΕΕΕΕΚ Κωφών και για το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο στον Κολωνό. Ενώ, επίσης, για το συγκεκριμένο σχολείο που έχει φτιαχτεί με ΣΔΙΤ -τις ΣΔΙΤ για τις οποίες λέγατε ωραία και μεγάλα λόγια- απαντάνε οι ΚΤΥΠ, μέσω του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών στην ερώτηση που έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή, ότι ο συγκεκριμένος φορέας, ο ιδιώτης δηλαδή που έφτιαξε αυτό το σχολείο, το 42ο ΓΕΛ και το 4ο ΓΕΛ, δεν έχει κάνει δέκα ενέργειες που είναι υποχρεωμένος από τη σύμβασή του. Ούτε καν τους ελέγχετε!

Αντίθετα, οι Κτιριακές Υποδομές του δήμου ζητάνε από το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών, στη Νεάπολη Εξαρχείων, ένα σχολείο με 170 μαθητές στο οποίο υπάρχουν αίθουσες που δεν μπορεί ούτε να κάτσει άνθρωπος, όχι να κάνει μάθημα -υπάρχουν και φωτογραφίες για αυτό το αχούρι που λέγεται σχολείο- τους ζητάει λοιπόν η Διεύθυνση Σχολικών Κτιρίων να αδειάσουν αίθουσες για τις ανάγκες του συστεγαζόμενου Δημοτικού Σχολείου.

Συνεννοηθήκαμε με το σύλλογο διδασκόντων να φέρουν αίτημα στο δημοτικό συμβούλιο με τις υπογραφές τους για να συζητηθεί η ανάγκη άμεσης λύσης στην έλλειψη αιθουσών στο 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών, αλλά και για να υλοποιηθεί η απόφαση που υπάρχει από το 2015 να μεταστεγαστεί το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών στο κτίριο της Πρασσά. Όταν συζητάγαμε για να αξιοποιηθούν οι χώροι που είχαν καταληφθεί και που σήμερα είναι αδειανοί, για σχολεία που δεν έχουμε, ακούγαμε «ιστορίες». Λοιπόν, υπάρχει αίτημα το 2ο ΕΠΑΛ να πάει στο κτίριο της Πρασσά. Ένα σχολείο το οποίο έχει 170 μαθητές, 94 πρόσφυγες και από τους υπόλοιπους μαθητές πολλοί είναι μεταναστόπουλα. Αυτός που στερεί σε αυτά τα παιδιά τη δυνατότητα να παρακολουθούν μαθήματα σε ανθρώπινες αίθουσες είναι και υπόλογος. Εμείς θα επανέλθουμε μαζί με το σύλλογο διδασκόντων για την ανάγκη άμεσης μετεγκατάστασης αυτού του σχολείου.

Τέλος, στηρίζουμε το αίτημα του συλλόγου «Η Πρόοδος» με 43 υπογραφές. Είναι οι ρακοσυλλέκτες που ζητούν να συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο εντός ημερησίας διάταξης τη δημιουργία σύγχρονου παζαριού ρακοσυλλεκτών στην Αθήνα με ευθύνη του δήμου. Για να σταματήσει η προβληματική κατάσταση που υπάρχει στην Αγίου Πολυκάρπου που λειτουργεί το παζάρι σήμερα».

Στη δευτερολογία του για τα θέματα εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση, ο Νίκος Σοφιανός έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση:

«Για να είμαστε σύντομοι και ουσιαστικοί και για να μην μπλέξουμε σε μία ερμηνεία του πώς πρέπει να στέκεται η νομική υπηρεσία του δήμου, εμείς λέμε ότι ο δήμος στις δίκες πρέπει να μένει αυστηρά στο πολιτικό μήνυμα που βγάζει το δημοτικό συμβούλιο, που είναι ότι στηρίζουμε το δικαίωμα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Άρα στηρίζουμε αυτό που ζητούν από το δικαστήριο.

Ένα δεύτερο θέμα. Όταν θα συζητήσουμε για τους χειροτέχνες, θα έρθει μπροστά μας το ουσιαστικό πρόβλημα που είναι ότι η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου τους υποχρεώνει σε νέες αιτήσεις. Και η άρνησή τους είναι ακριβώς σε αυτές τις νέες αιτήσεις, γιατί αυτομάτως φορολογούνται σαν επαγγελματίες με ταμειακές μηχανές. Ο δήμος λοιπόν για να κάνει νέα χωροθέτηση πρέπει να πάρει νέες αιτήσεις από τους χειροτέχνες, με βάση το νομικό πλαίσιο. Άρα πρέπει ο δήμος να συμφωνήσει, με μία έννοια, με μια τροπολογία στη Βουλή για να αλλάξει ο νόμος που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με την ψήφο και των άλλων κομμάτων, πλην του ΚΚΕ που ψήφισε παρών. Το λέω αυτό γιατί θα καταθέσουμε ερώτηση στη Βουλή για το πρόβλημά τους.

Και τέλος, όσον αφορά τα σχολεία, να έρθει θέμα συζήτησης και να δούμε αναλυτικά την κατάσταση της κτιριακής υποδομής στα σχολεία του δήμου της Αθήνας. Μέχρι τότε εμείς θα επιμένουμε, ζητώντας κατά σχολική μονάδα συγκεκριμένα μέτρα».

Στη συζήτηση για τις παραχωρήσεις σχολικών χώρων, ο Νίκος Σοφιανός ανέφερε τα ακόλουθα:

«Εμείς δεν έχουμε τη θέση ότι τα σχολεία πρέπει να είναι ανοιχτά γενικώς και αορίστως. Το δημοτικό συμβούλιο έχει ευθύνη για το ποιοι χρησιμοποιούν τους χώρους των σχολείων. Μια σειρά δραστηριότητες που αναπτύσσονται στα σχολεία καλώς αναπτύσσονται, αλλά πρέπει ο δήμος να συμβάλει για να μην μεγαλώνει και το κόστος για τη λαϊκή οικογένεια που συμμετέχει σε αυτές τις δραστηριότητες. Δεν θα αναφερθώ στον λάθος χειρισμό γύρω από το Πακιστανικό σχολείο, το σχολείο δηλαδή που λειτουργεί από την Πακιστανική κοινότητα. Λειτουργούσε εδώ και δύο χρόνια και πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στην εισήγηση -και εμείς συμφωνούμε- στο ότι είναι η μόνη εξαίρεση που δίνει άδεια λειτουργίας για 2019 - 2020. Άρα και με χρόνο και με ορίζοντα. Πρέπει να στηριχτούν οι προτάσεις που έρχονται για τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στους μετανάστες. Είναι αναγκαίο για να μπορεί αυτός ο κόσμος που αναγκαστικά βρίσκεται στην Αθήνα, στην Ελλάδα λόγω οικονομικών ή πολιτικών προβλημάτων, που δουλεύει, που φορολογείται, που πληρώνει στο δήμο της Αθήνας, να έχει επαφή με τη γλώσσα του. Να έχει επαφή με την πατρίδα του. Γιατί εμείς δε θέλουμε οι μετανάστες να γίνουν Έλληνες ώστε να αποκτήσουν δικαιώματα, αλλά να τα έχουν με την εθνικότητα που έχουν. Αν κάποιοι από αυτούς αργότερα θελήσουν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια με τους νόμους που προβλέπονται, να την αποκτούν. Με αυτή την έννοια συμφωνούμε και για τις άλλες κοινότητες που δίνονται χώροι για την εκμάθηση της μητρική γλώσσας. Όμως έχουμε λόγο για το αν θα πληρώνει ο μετανάστης σε αυτές τις διαδικασίες. Πρέπει να έχουμε μια παρέμβαση ως δήμος σε αυτό -δεν αναφέρομαι στην Πακιστανική κοινότητα- αλλά διαβάζω για τη ρωσική γλώσσα και πιθανόν να έρθουν κι άλλα αιτήματα. Συμφωνούμε επίσης, από τη στιγμή που οι ενορίες δεν χρησιμοποιούν τα σχολεία για κατήχηση, αλλά για δημιουργική, αθλητική, πολιτιστική δραστηριότητα και μάλιστα χωρίς όρους σαν αυτούς που οι νεοναζιστές προσπαθούσαν να επιβάλλουν στην Αθήνα, δηλαδή το «μόνο για Έλληνες», αυτές οι παραχωρήσεις να δοθούν και στις ενορίες, από τη στιγμή φυσικά που ελεγχθεί ότι το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων τους δεν είναι για κατήχηση.

Η διαφωνία μας είναι στην παραχώρηση σε ΜΚΟ. Και δεν είναι κάτι καινούργιο όσον αφορά εμάς. Η «ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ» είναι ΜΚΟ που μάλιστα έχει σχέση με πολλά προγράμματα. Διαφωνούμε λοιπόν με την παραχώρηση σχολικών χώρων σε αυτή. Όπως διαφωνούμε και με την παραχώρηση στην ΑΜΚΕ «Θαύμα». Θεωρούμε, ακόμα, ότι έχει τη δυνατότητα ο ΟΠΑΝΔΑ, αυτό που κάνει σε ένα δημοτικό σχολείο που του το παραχώρησε ο δήμος για τις δραστηριότητές του, να επεκταθεί και σε άλλα. Έχουμε γυμναστές, έχουμε υποδομή, έχουμε ανθρώπους και μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα σχολεία για δημιουργική απασχόληση στις λαϊκές οικογένειες, ειδικά σε περιοχές που έχουμε σοβαρή τέτοια πίεση αλλά και οικονομική δυσκολία. Γιατί ξέρετε, ακόμα και μια απογευματινή δραστηριότητα με 8 ευρώ το παιδί που αναγκάζονται να κάνουν οι σύλλογοι γονέων, για δύο παιδιά είναι 16 ευρώ και αυτά είναι λεφτά κάθε μήνα, ειδικά αν μιλάμε για οικογένειες που ζουν στις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και στα όρια ή λίγο πάνω από τα όρια της φτώχειας».

Στη συζήτηση για τη στέγαση του Καλλιτεχνικού σχολείου, ο Νίκος Σοφιανός έκανε την παρακάτω τοποθέτηση:

«Η ανάγκη είναι δεδομένη. Πρέπει να υπάρχει Καλλιτεχνικό σχολείο στην Αθήνα, με σύγχρονες υποδομές γιατί είναι ιδιαίτερο σχολείο. Γιατί μια κτιριακή υποδομή της δεκαετίας του '60 δεν μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες.

Να δούμε συνολικά ποια είναι η εικόνα των αναγκών σε σχολεία. Εμείς θεωρούμε ότι επειδή άδειασε η Πρασσά, όπως και η Σουρμελή που επίσης ήταν σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, βρίσκεται μια εύκολη λύση και λέτε το Καλλιτεχνικό να πάει στην Πρασσά και «καθαρίσαμε». Και την ίδια ώρα στο τεχνικό πρόγραμμα και τον προϋπολογισμό δεν προβλέπονται χρήματα, γιατί το κτίριο της Πρασσά για να αξιοποιηθεί θέλει σοβαρές παρεμβάσεις, οι οποίες είναι γνωστές από το 2015, όταν υπήρξε απόφαση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης το 2ο ΕΠΑΛ Αθηνών να πάει εκεί, όταν άδειασε στο πλαίσιο των συγχωνεύσεων της κυβέρνησης Σαμαρά και ακολούθησαν κι άλλες μετά.

Χρειάζεται να βρεθεί χώρος για το Καλλιτεχνικό σχολείο, να εγγραφούν κονδύλια συγκεκριμένα, να αξιοποιηθεί το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» το οποίο δεν πρόβλεψε η προηγούμενη δημοτική αρχή να αξιοποιηθεί και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που έχετε ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες. Το 2ο ΕΠΑΛ, ένα σχολείο που είναι 100 μέτρα από το κτίριο της Πρασσά να εγκατασταθεί εκεί και ταυτόχρονα το Καλλιτεχνικό σχολείο να εγκατασταθεί σε ένα κτίριο αντίστοιχο με τις ανάγκες που έχει ως ιδιαίτερο σχολείο».